De Amore

Mauricio Sotelo 

(Una Maschera di Cenere)

(Eindhoven 20-10-1999 / Stadsschouwburg) (Nationale Reisopera)

Libretto van Peter Mussbach (1999)
Opera 3 aktes.
Plaats en tijd. Magische plek, tijdloos.
Première. München, op 19-04-1999  

Inhoud

In De Amore gaat het om een man en een vrouw, Hij en Zij. Het zijn naamloze archetypen die clichématig het herkenbare verbeelden. De cantaores, ofwel flamenco-zangeressen, leveren in woord en gebaar commentaar op de situatie met hun Fandango's, Tango's, Buleria's en Flamenco's. 

Een opera maken over het verschijnsel 'tijd', was de opdracht die Sotelo kreeg. Het schrijven van zo`n opera leek hem een bijzonder aantrekkelijke, maar tegelijkertijd bijna uitzichtloze onderneming. Een van de belangrijkste vragen was, hoe ziet de structuur van de tijd er uit? 

De ontdekking die Sotelo deed was, dat de tijd spiraalvormig verloopt. In concentrische cirkels (op steeds weer dezelfde wijze) verlopen de jaren, de maanden, de dagen. Wat geweest is, keert ooit weer terug, in een andere gedaante, maar het komt ons bekend voor. Dit spiraalvormige concept gebruikte Sotelo in zijn compositie, waarvan de opbouw een palindroomachtig karakter heeft. Het spiegelbeeld van de eerste scène van het eerste deel vinden we terug in de laatste scène van het derde en laatste deel. Alle tussenliggende scènes volgen dit principe.

De opdracht aan librettist Peter Mussbach was, om een dramatisch gelijkwaardigheid voor deze muzikale tijdstructuur te vinden. Mussbach ging uit van het thema liefde. 'Wanneer wij liefhebben, dan treden we uit de tijd, cirkelen we zonder het te beseffen om een middelpunt heen. Het einde van de liefde betekent dat wij weer terugkeren in het luchtledige van de tijd en wachten, misschien op een volgende liefde. Het begint, zoals zo vaak, met 'liefde op het eerste gezicht`, vervolgens doorlopen we diverse fases, van begeerte en verlangen, waarna we worden gebracht naar vervulling en vereniging, om vervolgens te eindigen bij angst, jaloezie, waanzin en catastrofe."

De plaats van dit gevecht is een plek waar het samenkomen van tegenpolen leidt tot uitdaging en het opbranden van energie. Een plaats die een denkbeeldige tuinman heeft aangelegd (zomaar om niets). De zachte, zoete wilde geur van de verse aarde hangt in de lucht, aarde uit oude tijden. De plek is magisch, het water dooft het vuur en de hemeldamp omgeeft de aarde. Ieder gebaar dat uit de diepte van het hart tot uitdrukking komt, neemt als een gelijkenis de vorm van een sculptuur aan.  
 

(Eindhoven 20-10-1999 / Stadsschouwburg)(Nationale Reisopera)