La Sonnambula

La Sonnambula.jpg

Vincenzo Bellini

(de slaapwandelaarster)

(Bonn 21-10-2011/Oper der Stadt Bonn)



Libretto van Felice Romani, naar het balletpanomime La Sonnambula ou L`Arrivée d`un nouveau Seigneur (1827) van Eugene Scribe.
Opera Semiseria in twee aktes.
Plaats en tijd. Dorp in Zwitserland, begin 19e eeuw.
Première. Milaan, (Teatro Carcano) op 06-03-1831. 

GRAAF RODOLFO (plaatselijke slotheer)bas
AMINA (een wees, Elvino`s verloofde)coloratuur-sopraan
ELVINO (rijke landeigenaar, Amina`s verloofde)lyrische-tenor
LISA (herbergierster, verliefd op Elvino)sopraan
TERESA (pleegmoeder van Amina, molenares)alt-mezzosopraan
ALESSIO (een dorpeling, boer, verliefd op Lisa)bas/bariton
NOTARIStenor

Inhoud

Akte I
Eerste scène.
Een dorp met op de achtergrond een molen.
Lisa, de eigenaresse van een herberg is vreselijk jaloers, aria. Tutto è gioia, tutto è festa als de verlovingsstoet van Amina en Elvino (die eens verloofd was met Lisa) nadert. Nu is Alessio verliefd op haar, maar in hem heeft zij geen belangstelling. De dorpelingen brengen Amina gezamelijk een aubade koor. In Elvezia non v`ha rosa. Amina bedankt haar vrienden voor hun goede wensen aria. Come per me sereno, en in het bijzonder haar pleegmoeder Teresa (eigenaresse van de molen) die haar als wees adopteerde. cabaletta. Sovra il sen la man mi sposa. Ook bedankt zij Alessio omdat hij het feest heeft geregeld en een huwelijkslied voor hen heeft gecomponeerd. Bovendien wenst zij hem geluk met zijn verovering op Lisa die hem nog steeds afwijst.

Als eerste verschijnt de notaris en daarna Elvino die onderweg langs het graf van zijn moeder is geweest om aan haar een zege voor Amina te vragen. Amina en Elvino wisselen geloften uit en hij geeft Amina de ring van zijn moeder duet. Prendi l`anel ti dono. Een vreemdeling komt aan bij de herberg en hij vraagt de weg naar het kasteel. Lisa wijst hem erop dat het snel donker zal worden en dat het te laat is om het kasteel die avond nog te bereiken, dus neemt hij een kamer in de herberg. Hij is onder de indruk en geroerd het dorp van zijn jeugd weer terug te zien aria. Vi ravviso o luoghi ammeni. De vreemdeling verrast de dorpelingen als hij laat weten dat hij bekend is met het dorp. Hij wil weten wat voor feest er is en hij bewondert Amina. Zij doet hem denken aan het meisje dat hij ooit liefhad cabaletta. Tu mon sai con quei begli occhi. Ooit verbleef ik in het kasteel bekent hij, maar de kasteelheer is 4 jaar geleden overleden.

Teresa vertelt dat de zoon van de Kasteelheer enkele jaren voor diens dood is verdwenen. De vreemdeling overtuigt hen er van dat die zoon in leven is en dat hij terug zal keren. (Hij is zelf Graaf Rodolfo). Als de duisternis invalt raden de dorpelingen hem aan naar binnen te gaan en ver weg te blijven om de dorpsgeest te ontlopen koor. O fosco cielo. Maar hij is niet bijgelovig en verzekert hen dat zij binnenkort bevrijdt zullen zijn van de geestverschijning. Elvino is jaloers omdat de vreemdeling grote bewondering toont voor Amina. Hij is jaloers op alle aandacht die naar haar toe gaat, zelfs op de streling van de wind die haar aanraakt. Maar hij belooft dat hij dat zal veranderen duet. Son geloso del zefiro errante.
Tweede scène.
Een kamer in de herberg.
Lisa laat de vreemdeling weten dat hi herkend is als Rodolfo, de lang verloren zoon van de Graaf. Zij vertelt hem dat het dorp hem officieel wil verwelkomen. Maar zij wil de eerste zijn die hem respect betuigt. Als hij een flirt met haar begint voelt zij zich gevleid. Maar als er van buiten geluid klinkt onderbreekt Lisa hun samenzijn, haast zij zich erheen en laat haar zakdoek vallen.

De slaapwandelende Amina komt de kamer van Rodolfo binnen, die begrijpt dat haar nachtelijke omzwervingen de verklaring zijn van "de dorpsgeest". Eerst is hij geneigd misbruik te maken van haar hulpeloze toestand, maar getroffen door haar duidelijke onschuld houdt hij zich in. Amina valt in slaap op de sofa en om haar niet in verlegenheid te brengen besluit hij de kamer via het raam te verlaten. Op dat moment komen de dorpelingen aan bij de herberg om hun nieuwe Heer te verwelkomen. De sluwe Lisa wijst Elvino en Teresa op de situatie en spreekt er schande van. Het meisje wordt door Elvino die veronderstelt dat zij hem ontrouw is geweest, zonder meer veroordeeld en het huwelijk wordt afgezegd. Onder de aanwezigen is niemand die ooit heeft gehoord van slaapwandelen en de conclusie die zij trekken is uitermate slecht. Amina die wordt overladen met schande wil iedereen wijzen op haar onschuld D`un pensiero. Alleen Teresa gelooft in haar. Zij heeft Lisa`s zakdoekje gevonden en opgeraapt.
Akte II
Eerste scène.
Het woud.
De dorpelingen trekken naar het kasteel van Rodolfo om hem te vragen wat er echt is gebeurd. Is Amina onschuldig..? koor. Qui la selva è piu folta. En ook Amina en Teresa volgen met dezelfde missie. Nog steeds wijst Elvino haar af, zelfs als de Graaf laat weten dat zij onschuldig is. Elvino wil hem niet geloven en rukt woedend de ring van Amina`s vinger, hoewel hij niet in staat is haar beeld uit zijn hart te bannen Ah perchè non posso odiardi.
Tweede scène.
Terug in het dorp.
Elvino heeft besloten Lisa te huwen en zij staan op het punt de kerk in te gaan. Als Rodolfo arriveert doet hij nog een laatste poging om uit te leggen dat Amina onschuldig is, omdat zij niet wakker in zijn kamer binnenkwam, (zij is een slaapwandelaarster). Maar Elvino kan hem niet geloven en ook de dorpelingen vinden het maar onzin. Teresa vraagt iedereen om stil te zijn omdat de vermoeide Amina eindelijk in slaap is gevallen.

Als zij hoort van het aanstaande huwelijk spreekt zij Lisa aan. Als die vol stelligheid beweert dat zij nooit alleen is aangetroffen in de kamer van een man, toont Teresa de zakdoek die Lisa had laten vallen. Rodolfo weigert verder commentaar maar zegt nogmaals dat Amina onschuldig is. Elvino, die bewijs wil zien krijgt dit op dramatische wijze geleverd als Amina op klaarlichte dag op het dak verschijnt en vervolgens over de gevaarlijke hoge en wankele molenbrug loopt. Rodolfo waarschuwt dat haar wekken fataal zou zijn en alle aanwezigen zien dat zij haar verloren liefde en het verdriet vawege Alvino`s afwijzing opnieuw beleeft aria. Ah non credea mirarti (een variant op de waanzinschene uit Lucia di Lammermoor). Eindelijk is Elvino overtuigd van haar onschuld. Als zij met de ruiker, met de inmiddels verwelkte bloemen, die zij van Elvino heeft gekregen in haar hand veilig aan de andere kant van de brug is, knielt hij voor haar neer en smeekt om vergiffenis. Amina wordt wakker in zijn armen tot vreugde van allen. De opera eindigt met de slotzang. Ah non giunge uman pensiero.


(Bonn 21-10-2011/Oper der Stadt Bonn)

ROBIN ENGELEN / CHRISTOPHER SPRENGERdirigent
ROLAND SCHWABregie
FRANK FELLMANNdecor
RENEE LISTERDAHLkleding
SIBILLE WAGNERkoor
Bezetting 
RAMAS CHIKVILADZE / MARTIN TZONEVGraaf Rodofo (bas)
JULIA NOVIKOVA / EMILIYA IVANOVA *Amina (sopraan)
MARC LAHOElvino (tenor)
JUDITH CAUTHIER / EMILIYA IVANOVA / VARDENI DAVIDIAN *Lisa (sopraan)
SUSANNE BLATTERTTeresa (alt/mezzosopraan)
SVEN BAKINAlessio (bas/bariton)
JOSEF MICHAEL LINNEKNotaris (tenor)