Stiffelio

Stiffelio.png

Giuseppe Verdi    
 


(Luik 16-01-1998 / Opera Royal de Wallonie)

Libretto Francesco Maria Piave,naar het toneelstuk, Le Pasteur ou l`Evangile et le foyer, van Emile Souvestre en Eugène Bourgois.
Lyrisch drama in 3 aktes.
Plaats en tijd. In Stankars slot, aan de Salzach (Oostenrijk) begin 19e eeuw.
Première.16-11-1850. Triëst, (Teatro Grande)   

Versies
Guglielmo Wellingrode
Bewerking door impresario Maria Lamari.
Voor opvoeringen in 1851 in Rome (Teatro Apollo)
Florence (Teatro della Pergola)
Van de belangrijkste held maakte Lamari een 15e eeuwse staatsman (Aroldo)
Première. 16-08-1857, Rimini ( Teatro Nuovo)
(Dit stuk is verder bewerkt dan Guglielmo Wellingrode. In deze versie is de belangrijkste held een Engelse kruisvaarder uit de 13e eeuw.)  

STIFFELIO (predikant)tenor
LINA (zijn vrouw)sopraan
STANCAR (vader Lina, kolonel, rijksgraaf)bariton
RAFFAELE VON LEUTHOLD (edelman)tenor  
JORG (oude predikant)bas
FEDERICO (Lina`s neef)tenor
DOROTHEA (nicht van Lina)mezzosopraan

                                             
Akte I
Eerste scène 
Een zaal in het kasteel van graaf Stancar.
Dominee Stiffelio is na enige tijd teruggekeerd naar huis en vertelt een indrukwekkend verhaal. Een veerman heeft hem een portefeuille van een man toevertrouwd, die na een amoureus avontuur uit het raam was gesprongen. Tijdens de sprong had de man de portefeuille verloren. Stiffelio bedekt het voorval met de mantel der liefde en vernietigt het bewijsmateriaal door de vondst in het vuur te gooien. Hij weet dan nog niet dat het voorval hem een bewijs had kunnen leveren van het overspel van zijn vrouw. Alleen Stancar, Lina's vader krijgt argwaan. Wanneer hij ziet dat Raffaele een bericht achterlaat voor zijn dochter, (hij stopt een papiertje in een boek) weet hij genoeg. Om de eer van de familie te redden, dwingt hij Lina tot stilzwijgen.
Tweede scène
De ontvangstzaal van het kasteel.
Ook dominee Jorg zag Raffaele een briefje in het boek stoppen, maar hij brengt dit voorval in verband met de neef van Lina, Federico die hij aanziet als de verleider van Lina.
Hij vertelt Stiffelio over zijn vermoedens, die dan meteen het boek controleert.
De brief valt eruit. Het is vader Stancar die zich over het papiertje ontfermt en het verscheurt.
Stankar daagt Raffaele in het geheim uit tot een duel.
Akte II
Op het kerkhof naast het slot.
De vertwijfelde Lina zoekt troost bij het graf van haar moeder, maar ook daar overstelpt Raffaele haar met liefdesbetuigingen. Zij wijst hem af en vertelt hem dat ze in een moment van zwakte had toegegeven aan zijn verlangens. Vader Stancar is hem gevolgd en heeft twee zwaarden meegenomen voor het duel met Rafaelle. De nietsvermoedende Stiffelio probeert hen in naam van God met elkaar te verzoenen, maar hoort dan van het overspel van zijn vrouw. Stiffelio raakt in conflict met de hem zelf opgelegde christelijke deugd van vergiffenis, en een fel oplaaiende jaloezie, en valt in onmacht.
Akte III
Eerste scène  
De voorkamer van het kasteel.
Stancar hoort dat Raffaele Lina smeekt samen te vluchten. Stiffelio draagt Lina op zich uit te spreken en eist van Raffaele dat hij ongezien meeluistert. Wanneer de dominee zijn vrouw de scheidingspapieren overhandigt, vraagt zij hem te mogen biechten als hij niet meer naar haar als echtgenote wil luisteren. Tijdens het biechten vertrouwt zij Stiffelio toe dat ze had gehandeld in een moment van zwakte maar dat ze nog altijd alleen van hem houdt. Te ijverig in het redden van de familie-eer en door een verkeerde beoordeling van de situatie heeft Stancar de meeluisterende Raffaele gedood.
Tweede scène
In de kerk.
Ondanks zijn verwarring moet Stiffelio voor de gemeente treden om zijn ambt uit te oefenen. Op goed geluk slaat hij de bijbel open, en voor hem ligt het verhaal van de overspelige vrouw. In zijn preek volgt Stiffelio de bijbelse tekst, maar tegelijk schenkt hij Lina met deze woorden vergiffenis. De dominee vergeeft in het openbaar zijn vrouw, en met diepe bewogenheid oefent hij zijn christelijke naastenliefde uit.  

 

De opera Stiffelio van (*Verdi ) is lange tijd in de vergetelheid geweest. Volgens vele operakenners volkomen ten onrechte. Een belangrijke oorzaak hiervan is Verdi`s eigen besluit geweest om de opera enige tijd in de kast te laten liggen. Misschien vanwege  de slechte recensie bij de première in 1850 en het magere applaus van het publiek. Gelukkig is deze opera weer regelmatig te bewonderen. 


(Luik 16-01-1998 / Opera Royal de Wallonie)

PATRICK BATONdirigent
MARCO ARTURO MARELLIregie & decor  
SVEN MULLERregie
DAGMAR NIEFINDkleding
Bezetting 
ZWETAN MICHAILOVStiffelio (tenor)
CARMELA APOLLONIOLina (sopraan)
CHRISTINE PIRSONDorotea (mezzosopraan)
MARCEL VANAUDStankar (bas)
ALAIN GABRIELRaffaele (tenor)
LEONARD GRAUSJorg (bas)
IGOR SLOUTSKOVSKYFederico (tenor)